Wat er ook gebeurd? Niets!
We worstelen ons wat af met al dat gebeuren. we zijn druk met het verbeteren, gelukkiger worden, begrijpen. Niets werkt echt. Elk geluk is een tijdelijk geluk, elke verbetering gaat ten koste van iets en elk begrijpen wordt weer ondermijnt door nog meer wijzer, intelligentere ideeën. Deze wereld heeft al zoveel wijzen voortgebracht en is de wereld er beter op geworden? Is jouw wereld er beter op geworden? Is mijn wereld er beter op geworden? Ik ken mijn antwoord, onderzoek de jouwe.
Tijdens mijn eigen zoektocht was het antwoord krijgen op mijn vragen de drijfveer. Het vreemde was dat de waarheid angstig dichtbij verbleef binnen mijn intuïtie, aldoor voelbaar tijdens iedere handeling van de zoektocht. Bij elke tempel (metafoor voor de deuren waar ik aanklopte opzoek naar antwoord) die ik betrad voelde ik dat het mij niets ging brengen. Desondanks trad ik binnen, verbleef er een tijdje en ging naar het volgende.
De innerlijke stem; 'het gaat me niets brengen' leek een pessimistische, er één van ongeloof en scepticisme.
totdat de stem 'het gaat me niets brengen' in één keer in een ander daglicht kwam te staan. Wat vertelt deze zin? Het gaat me niets brengen? En daar kwam het probleem aan het licht. Dickie wilde iets!
Terwijl er enkelen waren die me al jaren riepen 'niets!'
Eerst versterkten die enkelen het pessimisme. Het leek of die enkelen niets gevonden hadden, en toch leken ze er vrede mee te hebben, alsof het bijltje erbij neerleggen een grote opluchting geeft.
De innerlijke stem riep het reeds, het antwoord werd steeds gegeven, maar het was een onwelkom antwoord. Ik wilde het tegendeel: iets! Toen kwam het inzicht dat 'iets' zoeken hopeloos en dwaas is, maar hoe kan 'niets' binnendringen als alle aandacht op iets gericht is?
En dat is mooi! Wat is al dat 'iets' waar de aandacht op gericht is? Tja niets, maar dan met ideeën erover. Zonder ideeën erover? Wat het is het dan?
Wat is een boom zonder het idee boom? Dat wat het is. In essentie weet ik het niet. En wat ik denk te weten is me verteld, aangeleerd en ronduit oppervlakkig en zeker niet de kern van de essentie(waarheid).
Elke kennis geeft geen antwoord op de essentie. En zelfs de essentie is maar een begrip.
Wat is waarheid? Je zou kunnen stellen ,daar waar onwaarheid ontbreekt. Maar wat is onwaar?
Johannes van het Kruis kwam van de berg en men vroeg wat heb je gevonden? Nada, nada, nada. Niets! En hij was verlicht! Niet omdat hij iets gevonden had, nee, hij was verloren! De hunkering naar waarheid was verdwenen en de vrede van niet-wetendheid, de verwondering van kinderlijke onwetendheid, was wat overbleef. Wat blijft er dan over?
Wat is een boom, zonder het idee boom?
Juist, dat wat is, en zelfs dat niet.
Hoe ziet zoiets eruit?
Zoals het zien eruit ziet.
Hoe ziet 'zien' eruit?
Alleen jij zelf kan dat zien, want wie ziet er?
Ik weet het niet en kan het nooit weten en hoef het nooit meer te weten.
Dat is Satsang voor mij. Het totaal niets overbrengen. Geen boodschap, geen iets wat lijkt op een antwoord, geen recept, geen genezing, geen oplossing voor denkbeeldige problemen, niets, niets, niets.
Wie is er in niets geïnteresseerd? In Zijn zijn mensen wel geïnteresseerd. Zijn lijkt vooral nog op iets. Zijn heeft nog verbeelding, want alles wat we waarnemen en ervaring lijkt immers iets te zijn. Daar zoeken we nog graag naar, naar Zijn. Over Zijn valt te filosoferen, te speculeren, God?, bewustzijn? Het alles én niets, ook prettig, want dan hebben we naast niets toch nog alles (om ons druk over te maken) want niets? Wie wil dat?
Ik wilde iets, maar kreeg niets. Ik noem het Zijn en het wordt weer iets, een denkbeeld. Maar wat valt er te weten behalve het hooghouden van denkbeelden. Een denkbeeld hoeft nog geen weten te zijn. Wat weten we allemaal? Is het ook waar? Dat vergt een pijnlijk onderzoek. Ga er maar aan...
Failliete boedel; nada, nada, nada. Het juk van het weten ligt in duigen, niets is meer zeker, zeker geen zeker weten.
Mooie titel!; Jnanayoga, gewoon zijn!
Jnanayoga, Niets!
Welkom op het blog. Verder lezen? Tja..
