Overweging
op de zijnsavond 26 september in Boskoop.
In
sommige gevallen vertel ik dat alles 'zijn' is. Daarmee ook elke
ervaring die beleefd wordt. Elke tijdelijkheid verschijnt in
tijdloosheid. Het bijzondere is dat er dus aan elk verschijnsel, hoe
mooi of vervelend ook 'zijn' als oorzakelijkheid toebedeeld kan
worden. Alles is 'zijn'.
Toch
wordt in alles niet altijd het zijn herkend en is er vaak een
onbevredigend gevoel in een mens. Men voelt zich afgescheiden en
daardoor alleen en daarbij weer angstig. Hoe graag ik ook roep, dat
alles 'zijn' is, helpt die boodschap niet om van dat onbevredigende
gevoel af te komen.
Als
het leven zelf, als opsomming van alle ervaringen dan geen vrijheid
geeft, wat dan wel? Ergens zal er een uitgangspunt moeten zijn om
helderheid of inzicht te krijgen. En waar kan je die vinden?
Je
kunt allerlei mensen raadplegen, boeken lezen en technieken
toepassen.
Dat
je bent is evident. Daar kan niemand iets tegen inbrengen. Toch is
dat gelijk de opening tot het diepere inzicht in je natuurlijke staat
van zijn. Let maar eens op, wanneer je wandelt of fietst.
Terwijl
het landschap beweegt bij je eigen voortbewegen en alles wat je
waarneemt continu verandert is er iets dat altijd bewegingloos is.
Dat altijd stil staat, dat altijd is. Dat is je geest. Het
bewustzijn.
Over
het algemeen zijn we zo gefixeerd op de beweging van ons lichaam en
die van de buitenwereld, dat we de lege, stille ruimte van het
bewustzijn, het zgn lege filmdoek als essentie van wie we zijn
vergeten zijn.
Door
waar te nemen dat alles wat je feitelijk ziet in een constante
vormloze ruimte of nietsheid verschijnt en beweegt is er ook geen
afgescheidenheid, dan is bewustzijn en dát waar je je bewust van
bent één onafgescheiden toestand. Feitelijk is hier niets mystieks
aan. Het is alledaags normaal en voor ieder toegankelijk.
Wanneer
ik over 'zijn' spreek, bedoel ik dus deze toestand. Deze toestand is
voor mijzelf vanzelfsprekend en natuurlijk.
Het
is dus wel degelijk mogelijk, wanneer je een afgescheiden gevoel hebt
te oefenen door te kijken. Door observatie. Je hoeft er nergens voor
naartoe en het kan geheel moeiteloos. Zie hoe het is.
Alles
wat je ziet is veranderlijk en in beweging, terwijl het zien zelf
onbeweeglijk de ingrond is van elke eigenschap.
Maak
van het zien zelf een hobby. Niet door je te fixeren op wát je ziet,
maar het zien zelf. Wees je dat bewust.
Door
dit zien ben je het bewustzijn zelf bewust. Hoe meer notie er is dat
'zijn' als moeiteloos, vormloos en zonder eigenschappen jouw eerste
oorzaak is, hoe ruimer en meer geïntegreerd het wordt in je dagelijks
leven.
Als
je het bewustzijn als eerste oorzaak herkent, dan zie je dat je dát
bent en ondanks dat jouw lichaam eens geboren is, is dat, wat jij
bent nooit geboren en zal nooit sterven. Daar is de vrijheid te
vinden. En wanneer je het vindt ontdek je dat het nooit anders is
geweest, alleen zag je het niet. Dat is het dus, een kwestie van wel
of niet zien.
Bij
het zien dat alles in het bewustzijn, wat jij bent, verschijnt,
beweegt en verandert kan je ook concluderen dat alles in jou
verschijnt én verdwijnt.
Mijn
vader en ik zijn één, was de uitspraak van een welbekende!
