Wees en vergeet verlichting

Hoe graag er ook gezocht wordt naar verlichting, er is geen ontkomen aan dat wat is. Hooguit geven ideeën over verlichting een verwachting over een mogelijke betere toekomst. Net als gedachten die het verleden verheerlijken, bezeren al deze gedachten de toestand van nu, dat wat is.

Daarom, wees en vergeet verlichting, want dat wat is is je kapitaal, is dat wat je bent. Vergeet verlichting, want dit concept is je gegeven door anderen, door de cultuur en door alle mythen die rond gaan over verlichting.

Verlichting gaat over anderen die daar woorden aan geven en er daden aan vast knopen. Dat alles wat je hoort en leest en ziet zijn dingen die je waarneemt, maar welk perspectief geeft je dat?

Er zijn ideeën dat je verlichting kunt vinden, maar je zoekt een schat door andere beschreven met mooie rituelen omgeven, met diverse geestelijke stadia, kunsten, gelukzaligheid momenten en die van diepe vrede en harmonie. Je geeft er je hele vermogen aan uit en het enige wat je overkomt is dat je verblind raakt, nog blinder dan ooit ervoor. Verblind door de mooie gelukzalige ogen van je meester, verblind door je hoopvolle verlangens en soms door de rituelen en psychische her-conditionering. Verblind door nieuwe ideeën die weer nieuwe emoties doen oplaaien.

Ook boeken verblinden, zelfs dit blog lezen verblind helemaal als ik poëtisch wordt. Je gelooft al snel wat er staat. Het lijkt wel wanneer iets in gedrukte letters staat het meteen ook iets is.

Ik weet dat het wonder, het 'zijn' met geen pen te beschrijven valt en dat ik het dan toch probeer, wil niet zeggen dat ik het daadwerkelijk beschrijf.

De innerlijke weg van het wegstrepen om tot louter 'zijn' te komen is een geheel particuliere weg. Eén waarbij je uiteindelijk helemaal alleen komt te staan. Eén waar je uiteindelijk alleen 'zijn' kunt wezen. Dat is wat met jnana yoga gebeurd. Dat de uiteindelijke verlichting niet meer is dan een idee, staat voor mij buiten kijf. Ook dat idee, wie durft dat weg te strepen?

Gaat spiritualiteit uiteindelijk wel over verlichting?

Vanwege het in mij afwezige definitie van spiritualiteit vroeg ik Hans van Dam wat zijn definitie is van spiritualiteit. Hij wees me weer terug naar de definitieloosheid en ja gezien ik nooit eerder behoefte had spiritualiteit te definiëren bevalt me een niet opkomen van een definitie over spiritualiteit wel. Hoe zit het dan met verlichting? Eenvoudig kan ik zeggen niets. Elk idee over verlichting die ik op mijzelf betrok bleek niet meer dan een idee met een emotionele koppeling en met tijdelijke houdbaarheid.

Schrijven over 'zijn' is eigenlijk niet meer dan woorden geven aan dat wat in alle openheid zich nu openbaart. Zodra geschreven is het al verworden tot een verhaal. Niet meer dan dat. Iedereen is daartoe in staat en het is niets bijzonders.

Verlichting is een mythe, 'zijn' niet. Je roeren in je kopje koffie, je ademhalen getuigen er direct van.

Dat er over eenheid gesproken wordt is voor mij evident. Zoals Jan van Rossum mooi vertelt dat je geheel afhankelijk bent van de lucht, de zon en de sterren en het water en dat je in die eenheid van het ecosysteem en de kosmos een deeltje bent en tegelijkertijd verbonden. Zo is alles wat je ziet afhankelijk van het gezichtsveld dat door jouw zintuigen mogelijk gemaakt wordt. Als je het zien zelf als uitgangspunt beleeft wordt alles als eenheid ervaren, maar dat wil niet zeggen dat alles eenheid is.

Niemand is bij machte te zeggen dat alles eenheid is. Niemand kan zich voorbij de grenzen van de waarneming plaatsen. Alles wat daarachter beleefd wordt behoord nog steeds tot de waarneming en zelfs het waarnemen zelf wordt waargenomen.

Daarom is 'zijn' een verzamelwoord voor alle door de zintuigen waargenomen waarnemingen en het waarnemen zelf. Dat er aan de waarnemendheid of ook wel bewustzijn genoemd geen grenzen te ervaren zijn betekend nog niet dat het grenzeloos is.

'Zijn' is een concept, geen waarheid. Ervaringen zijn subjectief en particulier en niet overdrachtelijk. Alleen verhalen en overtuigingen zijn over te dragen, maar jij staat alleen. Alleen jij kan ondervinden en 'zijn'. Alleen jij kan zien, nooit ervaar je het zien van een ander. De ander die je ziet is een vorm met een heel complex aan verhalen, aantrekkelijk of niet. Qua invulling (projectie) bestaat de ander alleen in jou. 'zijn' is jij en jij bent 'zijn'. Al wat ik over 'zijn' zeg kan voor jou nooit waarheid zijn. 

Dat ik schrijf over 'zijn' en het blog jnana yoga genoemd heb wil niet zeggen dat ik verlichting heb bereikt. Wat ik doorzien heb zijn de verhalen over verlichting, die ik stuk voor stuk weg heb mogen strepen, net zolang tot ik de definitie van verlichting heb mogen wegstrepen. En ik het woord verlichting in de definitieloosheid verdwenen zag en net als ik het woord spiritualiteit in de definitieloosheid zag verdwijnen en zelfs het begrip 'ik', dat verdween in de definitieloosheid. En niet-weten als concept is al net zo leeg als het concept wel-weten. Er kan van alles gedefinieerd worden, maar 'zijn' laat zich niet definiëren en is als definitie leeg. Enkel je adem, je scheet, de smaak van koffie en de pijn of genot in je lijf zijn directe uitingen en bewijzen wat jij bent, 'zijn'. Deze uitingen behoeven geen definitie en gek genoeg is daar ook weinig belangstelling voor terwijl het zo voor de hand ligt.

Wees en vergeet verlichting. Zien en Zijn zijn hetzelfde, dus zie en je ziet dat je 'zijn' bent. En wat dat is???

Wees verwonderd! I don't now!

Trouwens, aangezien er niets te zeggen valt en ik toch al zoveel overbodigs op dit blog heb gedropt is het misschien tijd om ermee te stoppen? 

'Zijn'? Weg ermee! Oeps, lukt niet.

Een van mijn inspiratoren Tieneke Bertelink zegt altijd; Je doet iets totdat je het niet meer doet.

Wie weet!