De
eenvoud van 'zijn' is zo direct, dat het alleen maar over het hoofd
gezien kan worden. Het is het zien zelf dat onmiddellijk in
verbinding staat met 'zijn'. Omdat er aan het zien door het denken een
ziener wordt gekoppeld is het nog moeilijker louter 'zijn' als de
basis van wat we zijn te herkennen.
Hier
loopt iedereen die zich hiermee bezighoud tegenaan.
Het
frappante is dat er geen scheidingen zijn tussen, zijn, zien en
denken. Alles is onlosmakelijk één. Dit maakt zelf onderzoek ook
moeilijk. Er is geen los zelf te vinden. Er is niets los van jouw
lichaam. Je denken verschijnt erin, je gevoelens en zelfs bewustzijn
gebruikt je lichaam als zintuiglijke projector om de ogenschijnlijke
buitenwereld waar te nemen, dat natuurlijk ook weer afhankelijk is
van jouw lichaam, want waar is de wereld, wanneer jij hem niet meer
ziet, hoort en ruikt? Elk antwoord die nu in je opkomt is een
aanname.
Men
zegt wel; ach als ik dood ben gaat de wereld door...
Is
dat wel zo?
En
het is voor jou vast te stellen, dat alles met elkaar verbonden is,
alles gebeurt tegelijkertijd, zijn, zien, voelen, denken, binnen in
je lichaam, buiten je lichaam en als er ook maar iets uitvalt
verandert het hele paradigma, behalve één, en dat is 'zijn'. Dat je
bent is evident, wat er ook verandert.
Nu
zijn er de gewoonten om alle aandacht te richten op het schouwspel
zelf, zo zelfs, dat we verslaafd zijn geraakt aan het schouwspel en
vergeten zijn dat het hele schouwspel afhankelijk is van dat we
'zijn'.
Dus
lijkt het makkelijk om die hele verlichtingskwestie waar het dan om
draait op te lossen, puur door de aandacht te verleggen naar 'zijn'
ofwel, we kijken maar eens terug de andere kant op, denken we. We
gaan mediteren, reciteren, contempleren, schouwen naar onze gedachten
en gevoelens. En wat blijkt, verder dan dat komen we niet. Jawel we
krijgen wat mooie nieuwe ervaringen die we op onze spirituele cv
zetten. Het blijkt dat we nog meer kennis kunnen vergaren over onze
gedachten, emoties, en dat er nog veel meer gevoeld kan worden dan we
al deden. Zelfs ervaren we een soort bewustzijn en verruiming ervan
en enkelen komen in een jubelende ervaring en vinden dat al verlicht
genoeg. Jawel, verlicht genoeg, want alle shit is door de nieuwe
ervaring even op een zijspoor gezet. Daar waar je aandacht heen gaat,
dat wordt beleefd en wanneer dat een tijdje aanhoud, lijkt het ook
het eind station. Helaas, komt dat vaak bedrogen uit.
Oke,
als ik dan suggereer hierboven dat al dat gedoe niet werkt, wat werkt
dan wel? Nu alles wat ik hierboven noemde werkt absoluut, al is het
maar om het inzicht te krijgen dát het niet werkt, al is het maar
als een soort spirituele weg, door te maken en te verwerken tot het
als een rotte appel van jou als 'boom van zijn' af zal vallen. Wat
mijn mening ook is, ik wijs niets af en zie zelfs de schoonheid van
al die zaken in, alleen heeft het niets te betekenen met 'zijn' of de
natuurlijke staat van zijn, waarover ik het heb. En sterker nog als
ik het erover heb, dan vervalt mijn verhaal in het rijtje van oude
koek, want er is eigenlijk niets over te zeggen, dus is communicatie
over dit onderwerp opzicht al verdacht.
Het
is niet voor niets, dat: wanneer je de Boeddha ziet, je hem moet
doden, want het is de zoveelste valstrik die je verwijderd van
jezelf.
Wat
kun je dan wel doen? Eerst elk geloof onderzoeken op waarheid. En
blijf je in speculatief gezeur hangen, neem van me aan daar heb je niets aan
dan is het sowieso onwaar. Bijvoorbeeld begin het geloof in MIJN woorden eerst eens onder de loep te nemen, want waarom zou ik het weten? Wie ben
ik? Als antwoord daarop; ik die weet, dat ben ik niet en wat ben ik
dan wel? dat weet ik niet.
Je
hebt dus niets aan mij. Waar heb je nu wel wat aan? Aan de enige
zekerheid. Jijzelf. Jij hebt wat aan jouzelf. Het enige bewijs dat
jij dit leest is omdat jij bent. Jouw 'zijn' maakt alles uit. Als jij
er niet zou zijn zouden deze woorden niet aan jou geopenbaard zijn.
Jij hebt deze woorden gezocht en gevonden. Dat jij bent, is de enige
zekerheid, zelfs het bestaan van iemand anders zou weleens een
aanname kunnen zijn.
Hier
begint jouw werkelijke onderzoek, een uitsluitend te mislukken onderzoek, met één geruststelling, dat er aan het eind veel opgehelderd is. En dat is een mislukt onderzoek zeker waard!
