Verlichting is geen verheven toestand. Er is geen niet-verlichte toestand en geen wel-verlichte toestand. Al ervaren vele mensen dit wel en zullen er velen niet met mij eens zijn.
Ik vergelijk verlichting ook wel eens met mijn tuin. Alle bomen en planten zijn vormen die kunnen bestaan dankzij de zon. De zon moet er eerst zijn wil er iets kunnen gaan groeien. De zon moet er eerst zijn wil er water verdampen en tot regendruppels weer vallen op de groeizame planten in mijn tuin. Het zonlicht en zonnewarmte zijn voelbaar, maar ook indirect. Het is geen materie. Het is energie. Het is licht. En of de planten het nou weten of niet, ze bestaan in en dankzij het licht. Elke verscheidenheid van begroeiing bestaat in één enkel licht.
Wat met de planten in mijn tuin logisch lijkt is net zo logisch dat wij bestaan dankzij het licht. Of we het beseffen of niet, elk mens komt voort uit en is hetzelfde licht. Dat licht is bewustzijn. Het bewustzijn omhelst zelfs de zon, want wij kunnen de zon zien, en om te zien hebben we bewustzijn nodig. Aangezien elk mens ziende is, is elk mens bewust en dus bewustzijn. Gradaties doen er niet zo toe, die worden louter gebaseerd op onbeduidende dingen, die gebaseerd zijn op denkbeelden en uiterlijkheden. Ook gedragingen doen er niet toe, want die zijn louter gebaseerd op maatschappelijke en sociale voorkeuren en afwijzingen.
Een verlichte is dus niet te herkennen aan intelligentie, uiterlijk, gedrag of status. Het kan iedereen zijn. En weet je waarom? Iedereen is in potentie allang in een staat van verlichting. Het enige verschil tussen velen en een enkeling? Velen zijn zich er niet van bewust, of hebben er nog nooit van gehoord, zijn er niet mee bezig, vragen zich niets af en leven gewoon. En een enkeling ontwaakt uit de droom van het leven door een inzicht, dat hij of zij gedragen wordt door licht. Deze enkeling heeft het licht ontdekt in alles wat hij waarneemt. Hij is het licht zelf waardoor hijzelf als mens, maar ook de wereld waarin hij leeft zichtbaar is.
Zijn is voor mij een verzamelnaam voor licht en inhoud. Dus de zon én de tuin, bewustzijn én lichaam. Hierdoor is er geen scheiding. De waarheid is zowel de eeuwigheid als de tijdelijkheid leven zolang je leeft in het lichaam die je bewoond.
Als het ervaren van licht nog moeilijk is voor jou, blijf dan stilstaan bij wat je wel ervaart. Het is de weg terug. Ervaar je lichaam en je emoties, voel je van kruin tot teen. Al is voor vele spirituele tradities het lichaam en de wereld een illusie..? Zoek het niet verder dan waar je bent. Zoek niet meer dan wat er is, het is precies dat wat er is dat jou laat zien dat je het zien zelf bent. Als je je realiseert dat jij het zien zelf bent, is het nog maar een piepklein stapje om in te zien, dat het zien zelf een open deur is naar licht.
Verlichting wordt vaak verkeerd begrepen. Het wil niet zeggen dat de ballast die je in het leven ervaren kunt ineens opgelost is. Het wil ook niet zeggen dat je in een verheven toestand onthecht bent en verlost van je lichaam en denken. Het is eerder hechting en vereniging. Het is eerder een totale verantwoordelijkheid voor alles wat zich voordoet. In zien wordt niets ontzien.
Licht belicht alles. Er is dus geen ontkomen aan. Sterker nog, als je geen zin hebt in moeilijkheden of confrontatie, ga dan vooral niet het pad van verlichting bewandelen. blijf dan leven zoals je leeft, want uit mijn mond zul je nooit horen dat er ook maar iets minderwaardig is.
Voor mij is duidelijk, dat alle mensen en de hele wereld, de hele natuur al reeds in het licht staat. Of er weet is of niet, het hele lichtspel is al een wonder op zichzelf. Het kan niets meer of minder zijn.
Laat ik wel duidelijk zijn, dat deze mooie woorden hierboven niet pretenderen dat ik het weet.
Het is een zeer beperkte, onvolkomen activiteit om hierover te schrijven. In essentie kom ik uit bij een niet begrijpen. Het licht zien, wil nog niet zeggen dat ik weet wát het licht is, of dát het licht is, waar het vandaan komt en ook geeft het geen antwoord op de zin van dit alles. Het heeft me ook geen fysieke of geestelijke voordelen opgeleverd. Ik ben er ook niet wijzer door geworden. (licht is het zoveelste synoniem voor dat wat ik niet kan benoemen)
Het heeft me wel gelukkiger gemaakt. Er is geen noodzaak meer om te zoeken naar iets anders. Het is juist het zien van de onvrijheid, waarin het organisme (Lichaam en psyche en wereld) zich bevind, wat vrijheid schept. Kortom niet iets anders willen, dan dat wat is.
bij elke vraag die ik krijg kan ik daar naar verwijzen; waarom iets anders willen dan wat er is? Als het waarom als antwoord in jou helder is geworden, dan kan je daar naar kijken. Meestal of eigenlijk altijd is het pijn wat vermeden wordt. Als pijn werkelijk totaal gezien kan worden, brand het vanzelf weg in het licht.
Dat het onbegrijpelijk is en wonderbaarlijk, omdat het onze intellectuele pet te boven gaat is maar goed ook. Het denken te weten heeft al genoeg schade en pijn aangericht. Een heldere aanvulling op deze tekst is dit interview: Paul Smit interviewt Anamika.
http://www.youtube.com/watch?v=k3tCmh7G21g&feature=youtu.be
