Je
natuurlijke staat is dat wat je bent.
Wat
je bent is direct helder, nu.
Wat
je bent is 'zien' en eigenlijk is dat het enige wat er is.
Er
verschijnen gedachten over alles wat gezien wordt. Deze gedachten
zouden niet bestaan als er geen zien zou zijn. De gedachten
verbeelden en beschrijven een wereld. Omdat het verbeeldingen en
beschrijvingen zijn, is het niet de wereld.
Wat
is het dan wel?
Het
zien en het geziene is één verschijnsel dat nu is. Dat is wat je
bent. Het licht en dat wat belicht is.
Gedachten
willen benoemen en beschrijven, maar het laat zich niet beschrijven
en benoemen. Het is te onmiddellijk. Zodra het beschreven en benoemd
wordt lijkt het weg, maar het is niet weg.
De
gedachten zelf komen en verdwijnen onmiddellijk, als een
ondertiteling.
Er
lijkt een grotere aanwezigheid te zitten in de gedachtestroom zelf.
Dit noemt men dan ego of ik. Dat lijkt ook zo, maar de grootste
aanwezigheid kan niet anders zijn, dan 'zijn'
Het
'zijn' behoefd niet gezocht te worden, want het is.
Er
is geen scheiding tussen zien en jou, tussen zijn en jou, tussen jou
en alles wat in jou verschijnt. Alles is onlosmakelijk één zien.
Daarvoor
hoeft niets gedaan te worden. Geen weg heen, geen weg terug. Alleen
dit. Wees dit. En dat dit, is particulier, uniek en alleen van jou,
omdat alleen jij er bent als ziennendheid.
Alleen
gedachten hebben het over anderen en over toen en later.
Zie
dat die gedachten in jouw 'zijn' bestaan als zeepbellen die vanzelf
knappen. Zo plots komt de wereld in jou op en verdwijnt
tegelijkertijd.
Je
natuurlijkheid is ononderbroken, onveranderlijk en nooit ergens
anders of weg. Het is dat wat je bent. Het zien, de helderheid,
bewustzijn, hoe je het noemen wilt is als een soort baarmoeder waarin jouw lichaam, denken en voelen wonen.
Dat wat je bent behoeft niets en is onvoorwaardelijk, onaantastbaar en vredig.
Er
is niets te doen. Er is niets te worden. Er is alleen zien. En ook
als het niet gezien wordt, dan is dat wat gezien wordt. Dus is er
zien.
Geen
oefening. Geen aandacht. Geen meditatie. Geen dialoog. Geen satsang.
Niets
is nodig om jou dichter bij jezelf te brengen. Wat je bent is jezelf.
Ik
kan jou nergens heen brengen. Niet verder dan daar waar je nu bent,
en daar ben jij de enige getuige van. Dat heeft niets met mij of
iemand anders te maken. Wel ben ik bereid jou duizend keer te zeggen
dat er niets te zeggen valt, niets te doen valt, nergens heen te gaan
is en niets verandert kan worden.
Dit
(en wijs je twee wijsvingers maar naar elkaar en zie) is alles wat
is. En!!!!!!!!!!!! volkomen natuurlijk.