'Zijn' de grote verwondering, verbijstering, ineens is het goed, nooit is het anders geweest dan goed!

Jnana Yoga onderscheid bewustzijn van dat waar je je bewust van bent. Er moet eerst bewustzijn zijn voor er iets bewust gezien, en beleefd kan worden. Dat wat we zien en beleven staat niet los van het bewustzijn waardoor dat wat we zien mogelijk gemaakt wordt. Alles is één, ongescheiden.Dat waar we ons bewust van zijn,  lichaamservaring, emoties en gedachten is waar we over het algemeen de meeste aandacht voor hebben. Hiermee geven we ook automatisch aandacht aan dat waar we vreugde en lijden aan ondervinden. Lijden en vreugde zijn beiden onlosmakelijk verbonden met het in leven zijn. We kunnen proberen het lijden te vermijden en er vreugde voor in de plaats te zoeken. Dit schept de onrust in onszelf, waar we weer onder lijden, terwijl beide aspecten een noodzakelijk ogenschijnlijk dualisme is om het leven in de vorm mogelijk te maken. In plaats lijden te vermijden en vreugde na te streven nodig ik je uit te gaan kijken naar dat wat je bent: een open, oordeel-loos en tijdloos 'Zijn'. 

'Zijn' is jouw thuis en vandaar uit speelt je leven zich af. Wanneer je 'Zijn' als je natuurlijke staat herkent, hoeft niet alle aandacht meer naar lijden of vreugde te gaan. Beide worden dan gezien als komende en gaande ervaringen waarin je niet meer gevangen zit en dus kunnen beide ervaringen vrijuit komen en vertrekken. Dat wordt ook wel  bevrijding of zelfrealisatie genoemd, waarbij het zelf synoniem staat voor 'Zijn'

Deze realisatie is  geen oplossing voor je problemen. Je leven wordt alleen anders waargenomen, door het vermogen dat je altijd al had, maar waar je opnieuw inzicht in hebt gekregen. Dit kan met behulp van een leraar, wat ook gewoon een vriend kan zijn, of een vreemde die jou plotseling een aanwijzing geeft of door een buitengewone gebeurtenis, of wat sommigen overkomt: zomaar, bijvoorbeeld wandelend in een park.
Het is buitengewoon, maar wanneer het ontdekt is, zo gewoon, alsof het nooit anders is geweest. Jij bent wat je bent en het is onmogelijk anders te zijn dan dat wat je bent. Wat je bent is concreet en nergens anders te vinden of te worden, dat wat je bent is Zijn. Zijn is de beschikbaarheid voor alles wat is, daarom is het onvoorwaardelijke liefde. Hier en nu en nergens anders. Dat zien, daar gaat het om.

Wordt het leven anders na het zien, dat je Zijn bent? Welnee, persoonlijk hou je je nukken, kwaaltjes en je denkbeelden, maar het zien van al deze dingen en het zien dat het onmogelijk anders kan zijn dan dat het is, maakt het een stuk milder en liefdevol. Elke ervaring wordt gedragen in oordeel-loos Zijn, dus welk oordeel er ook verschijnt, Zijn doet onmiddellijk het oordeel verdampen. 
Als voorbeeld: ik word weer een keertje boos! Ik uit het, of niet en foetsie. Boosheid weg, boosheid vergeten. Zingend doe ik de afwas. Er is nooit boosheid geweest. Verder hou ik nog steeds van spijkerbroeken, tosti's, en warme chocolademelk, liefst met zelf geklopte slagroom. Alles lijkt hetzelfde gebleven, doch ik is vervangen door Zijn en zelfs Zijn is eigenlijk als woord teveel, want welk woord kan nu iets voorbij het weten, het intellect beschrijven? Dat is het einde van de zoektocht, dan is thuis een open deur naar nergens en overal.